19 april 2017
Loch Hourn en de afgelegen berg Ladhar Bheinn hebben me altijd geintigreerd.
Het was tijdens een paar ruige dagen in eind april 2002 dat ik voor het eerst met hen kennis maakte. Sindsdien had ik het verlangen om hen samen te fotograferen en daarna te schilderen.
Om de een of andere reden had ik jarenlang grote drempelvrees om de heuvels rond Kinloch Hourn te gaan beklimmen om vandaar een goed uitzicht te krijgen. Omdat ik altijd alleen ging en ik het gevoel had dat dit erg gevaarlijk zou zijn durfde ik het niet aan.
De eerste poging gebeurde toch in 2015,toen ik vanuit Corran ten oosten van Arnisdale de heuvel Druim Fada heb beklommen. Het uitzicht op het besneeuwde Knoydart was prachtig, maar het uitzicht op Loch Hourn kon beter.
In 2017 vond ik de voor mij broodnodige beschrijving op internet van een tocht naar Buidhe Bheinn. Vanaf die berg zou het uitzicht op Loch Hourn en LB veel beter zijn.
Ik kampeer in mijn tentje op een rustige camping in Invergarry. Hier worden alleen volwassenen toegelaten.
Samen met een Engelsman ben ik de enige tentbewoner. Allemaal campers weer…
De autorit langs Loch Quoich is zoals altijd geweldig. Smal weggetje,maar prachtige uitzichten. Voor het eerst zie ik onderweg een korhoen in de bosrand rondscharrelen.Het laatste stuk voor de boerderij van Kinloch Hourn is erg steil en met heel weinig uitwijkmogelijkheden!
Onderweg kom ik echter ook de buurtschap Tom Doun tegen, voor mij een brandhaard van verdriet. In 2008 had ik vol vreugde het idee om daar met mijn toenmalige echtgenote in een hotel te logeren en van daaruit uitstapjes te maken. Helaas, de scheiding maakte een einde aan alle vreugdevolle dromen.
9.15
Ik betaal 1 pond aan de boer en loop van de parkeerplaats een eindje terug langs de boerderij. Dan komt er een bruggetje en ik loop het campingterrein op. Ik zie geen tent.
De onverharde weg gaat verder ,loopt langs een groepje huizen en begint dan als ruwe weg snel te stijgen door een bos.
Zoals gewoonlijk weer vrij zware dagtochtrugzak en een fototas met Nikon D5500 + 18-300 en de Olympus EPL-5 met 14-150 mm als reservecamera. Maar de Olympus maakt ook dramatische toon foto’s en die komen in Schotland zeer goed tot hun recht.
Ik kom onder een hoogspanningsleiding terecht die ik al de hele route langs Loch Quoich heb gezien. Deze gaat waarschijnlijk naar Skye.
10.20
Ik ben al een tijd uit het bos,nog flink aan het stijgen en zie opeens het meertle Lochan Torr a Choit in het westen. Het pad gaat naar rechts, naar het noordoosten, weg van de hoogspanningsleiding.het pad staat ook op de Ordnance Survey 1:50.000 kaart.
Even verder gaat het pad naar het NW; links van me is een kleine beek.
10.35 Uitzicht op Loch Hourn en Ladhar Bheinn nu heel goed en ik loop het pad af door het gras om ergens een teken/schilderplek te zoeken. Helaas, ik ben alles vergeten..
11.00
Veel foto’s gemaakt. LB helaas niet in sneeuw,wel in wolken. Sneeuw vind ik toch erg mooi op die bergen. Helaas heb ik dus een verkeerde dag gekozen. Die sneeuw komt een week later, als ik heel ergens anders ben..
12.00
Uitzicht op LB verbetert niet: heiigheid en wolken. Het pad wordt vager en de berg steniger.Ik ben nu op weg naar het noordoosten en zie de top, eigenlijk een dubbele top.
Passeer ook een steenman.
12.30
Ik ben net een soort trap van graspollen gepasseerd waarin duidelijk voetsporen te zien waren.
12.40
Ik ben op de graat; het is een rij toppen die naar het oosten toe steeds hoger worden. Ben op 3e top; op de 2e is een ven.
12.47
Ben nu op de oosttop, waarop maar een kleine steenman staat(880 m).
Ik moet zeggen dat de uitzichten rondom overweldigend zijn : een wildernis van steen ,gras en water. Het heeft niet de grandeur van de Alpen, maar er is hier iets speciaals: het heeft te maken met de verlatenheid, de oeroude rotsen en de mistige verten over de zee in het westen.
Overal zie ik toppen die zo tussen de 800 en 1100 m hoog zijn. De graat gaat verder naar het noordoosten; een berg in het oosten heft wel flinke sneeuwplekken.
Ik stuur een sms naar Jacqueline( er is bereik!) en vergaap me aan de omgeving. De wolken hangen op ca 900 meter; naar het noorden zie ik de hogere bergen van Glen Shiel, die wel sneeuwtoppen hebben. Het zicht is helaas niet scherp. De gevreesde zomerheiigheid is nu al aanwezig. Om me heen hoor ik de leeuweriken en het geruis van een waterval.
13.25
Tijd om af te dalen. 100 m beneden me, naar het zuiden, zie ik een klein meer. Ik probeer daar te komen om een andere route naar beneden te doen.
13.30
Linksaf zie ik een vreemde graat naar het noordoosten: scheve pijlers en platen. Het is een scheefgezette afzetting. In de verte in het noordoosten een flinke berg met sneeuw.
Even later : Ladhar Bheinn is vrij van wolken. Ik zie het schiereiland Sleat van Skye liggen, erg heiig.
Daarvoor Druim Fada en Ben Sgritheall, de bergen van 2 jaar geleden..
14 uur
Tussen steile klippen en over steil gras omlaag gekomen. Niet zo lekker voor de knieen.
Ik zie het meer wel liggen, maar ben ver naar het oosten afgedwaald.
Verderop meen ik een pad te zien, maar het is snel verdwenen. Ga nu naar het westen tot ik het 1e pad weer tegenkom.
14.30
Geen pad. Daal heel voorzichtig af door steil gras, continu hopend geen klif tegen te komen. Een stuk beneden me zie ik wel een pad.
15 uur
Nu bij de kruising aangekomen die ik in de ochtend ook tegengekomen ben. Toen ging ik linksaf,nu kom ik weer aan vanaf het rechtsafpad!. Nu is het verder simpel om het oude pad naar beneden te volgen.
Beneden op de camping kijk ik uit naar waterspreeuwen, maar helaas.
15.50 Weer bij de auto.
Die 900 meter stijgen en dalen zijn dus wel goed gelukt voor mijn oude knieen. Uiteraard hebben de stokken een onmisbare rol gespeeld..
