Meall Buidhe – Over the hills and far away…

River Barrisdale,vlak bij campsite

27 juli 2008- Knoydart

5 uur in de morgen in de bothy( soort hutje om over te blijven) van Barrisdale.
Het is een prachtige ochtend maar de midges verhinderen dat ik bij mijn tentje 100 meter verder op het grasveld kan ontbijten. Dat doe ik nu binnen met de Londenaar, die Knoydart weer gaat verlaten.
Om 6 uur vertrek ik in een prachtig licht naar Glen Barrisdale.
Ik loop vlug door want de midges zijn echt verschrikkelijk lastig!
7.38
Ergens in de sprookjesachtige Glenn Undulain bij een ruisende beek. Er komt wat bewolking binnendrijven.
8.30
Ik ben nu op de Bealach Glen Undulain. Dit maakt het gezwoeg de moeite waard: werkelijk fantastisch uitzicht naar het oosten. Vooral de ruige Ben Aden is imponerend. Ik zie verder Lochan nan Breac,Sgurr Mor en Loch Quoich. Zware nevels hangen rond de voet van Ben Aden. Het is gigantisch heiig in de verte.
Ik ga de ZO-graat van Luinne Bheinn op .
Net na tien uur ben ik ca 100 meter onder de top van Luinne Bheinn.

Begin Glen Undulain; linksachter Ben Sgritheall

Ik ga echter verder omdat ik Meall Buidhe wil halen en ik ben niet meer zo sterk als 30 jaar geleden. Het uitzicht is nog steeds geweldig ,maar het is wel erg heiig. Typisch voor de Schotse zomer. William Pouch had dat al gezegd in zijn fotografieboeken van Schotland: in Schotland moet je niet in de zomer komen voor scherpe foto’s.
Ik kan de rugzak niet meer aan op een gegeven moment : ik pleur hem neer en ga verder met alleen camera,stok en waterfles. Op deze manier haal ik de top van Meall Buidhe. Goed paadje plus wat licht geklauter, zeg 1+. Om me heen eindeloos golvende ruige heuvels. Dorst, niet te geloven!
Als ik erg fit was zou ik hier enorme tochten maken!
Om 13.15 ben ik weer terug bij de rugzak .
Verder naar beneden ga ik in een meer zwemmen.Een van de meren ten zuiden van Luinne Bheinn waar ik 6 jaar geleden ook was. Ik zie dat ik vol vlekjes,bultjes en gaatjes zit als gevolg van de aanvallen van midges, dazen en teken.
Om 17.45 kom ik helemaal kapot bij de tent. Mijn zestig jaren hebben zich doen gelden. Ik had gedacht om even voor mijn tent te gaan liggen,maar de wolk midges die daar hangt brengt me op andere gedachten. Ik ga me wassen en in de bothy eten.
Ik suf in mijn tent en schrik na 21 uur wakker. Ik hoor geschreeuw en gevloek buiten van nieuwe kampeerders die de midges ontdekken. Er hangt een hele wolk voor mijn tent.
De volgende morgen: ik pak in en vlucht om 7.20 over het Loch Hourn paadje naar Kinloch Hourn. Het landschap is werkelijk prachtig in de ochtendzon,maar ik word helaas door de midges en de zware rugzak van mijn vreugde beroofd.
Zes jaar geleden was ik hier ook, voor de beklimming van de Ladhar Bheinn: geen midges, maar kou, regen en sneeuw!

Loch Hourn en Ben Sgritheall